Potret Manehna

Poe minggu. Lain ngahaja ulin ka warungna. Ngan jangjian jeung tukang ojeg, rek nyewa motorna sapoe. Gek, kuring diuk jeung pesen cikopi ka siIbu warung. jeung nanyakeun wanoja anu sok nutupkeun tingkeuban warung tiap jam dalapan peuting, nu sering katempo mun kuring balik gawe. Nu di tanya kalah melong ka Salakina."Ke, ke Iraha pendakna Cep? da Bapa mah teu gaduh putra Istri!" siBapa warung heraneun. "Sasasih kapengker Pa!" siBapa cengkat bari ngajak kuring ka imahna. "Eta sanes, Cep?" siBapa nuduhkeun potret lawas nu naplok di dingding ruang tamu. Katingal hiji wanoja keur imut manis, rambutna panjang, raksukana kabaya burkat kayas, kahandapna samping batik motip mega mendung nuju calik dina bangbarung.Kuring unggeuk bari terus neuteup potret Manehna. "Eta mah almarhumah mertua, ngantunkeuna waktos pun bojo alit keneh, Cep!"