Arjuna ceurik

Arjuna undur saparantos sungkem ti Anjeuna. Paromana beureum kurawed haseum tanda kapalayna teu katedunan. Taak! Geus amper sabulan ieu rasana, nandang pacundang. Geus ngarasa béak déngkak, sok sanajan ngetrukeun sagala pangabisana. Sangkan bisa ngaléahkeun pamadegan Anjeuna, anu kokoh ngajungkiring lir batu karang. Anu henteu rogrég sok sanajan di gempur galura ombak sagara kidul. Wanci haneut moyan anu geus di paheutkeun dina jangji, pikeun muragkeun putusan ti Anjeuna. Arjuna rék kaluar ti pangkéngna, ngan urung basa ngarungu nu uluk salam. Jeung anu terus uplek ngobrol kadéngéna. "Janten abdi kedah kumaha ngadugikeuna ka Wak haji téh, Kang?" "Nya, kitu wé Jang Suta. Hampura kitu lain jalir. Ngan ieu budak nu sakola di bandung, masih kénéh biayaeun. Keun lah, mun geus bérés sakolana siKeneng mah. Insya Alloh, ditikah siKeuis teh ku Akang nya!" Jang Suta pamit. Ti jero pangkéngna, Arjuna sumegruk. Ceurik kanyenyerian.