Pangakuan

Asa boga dosa Kuringmah, ka Anak-Pamajikana anu baregung kaserang ku kasakit paru-paru. Tapi ari ka Manéhna mah, aya karunya aya resep Kuring téh. Enya resep harita waktu keur nyugemakeun kasenangana, anu dibandungana mani euweuh kaseubeuh dina nedunan napsu kahayangna. Da jeung enyana asa kasanjung Kuring mah, asa dinomor hijikeun. Ku asa dipikabutuh pisan ku Manéhna téh. Resep mani saregep dina mikaresep ka kuringna, éta wé sok sanajan dina heurin usikna jero angkot atawa beus. Da mani pageuh nyepengan diri kuring, siga nu embung lesot pisan. Ceuk nu wadul téa mah, mending teu manggih dahar sapoé batan teu manggihan diri kuring. Tapi kiwari mah ukur bati nineung ka Manéhna téh, éta saprak Manéhna wawuh jeung hiji dokter manis di hiji rumah sakit. Malah ayeuna mah jadi matak tibelat jeung rus-ras, lamun kadéngé sora Manéhna nu wijaksana keur mapatahan kanu jadi Adina, anu masih rumaja jeung kakara ngalalanyah dina mikaresepna ka diri kuring. Basana téh: " Omat Gus! Mun keur ngaroko, ulah sok ngadeukeutan ka anu tara ngaroko. Sabab haseupna leuwih bahaya pikeun Maranéhna mah!"